Το Λας Βέγκας είναι γνωστό σε πολλούς ως η πρωτεύουσα της διασκέδασης σε όλο τον κόσμο. Αλλά ο Ζακ Σνάιντερ ήθελε να χρησιμοποιήσει αυτήν την πόλη ως φόντο για το νέο του θρίλερ Army of the Dead με ζόμπι και ληστείες, και, απ’ ό,τι φάνηκε, το εγχείρημα ήταν περίπλοκο. Για να γιορτάσουμε το ντεμπούτο της ταινίας στο Netflix στις 21 Μαΐου, ακολουθούν 14 αλήθειες από τα παρασκήνια, σχετικά με το πώς το συνεργείο έφτιαξε την Αμαρτωλή Πόλη στην Αλμπουκέρκη και στο Ατλάντικ Σίτι, την κάμερα που κατασκεύασε ο Σνάιντερ ειδικά για την ταινία και το πώς η Κάρολ Μπάσκιν -ναι, όντως- βοήθησε να πάρει ζωή η ταινία.
- Ο Ζακ Σνάιντερ ξεκίνησε να δουλεύει στο πρώτο προσχέδιο του Army of the Dead πριν από μια δεκαετία.
- Για την εναρκτήρια σκηνή, όπου οι στρατιώτες συναντούν τον Δία, χρειάστηκαν πέντε εβδομάδες γυρισμάτων. “Ήθελα πολύ να το γυρίσουμε στο σούρουπο με φυσικό φως”, παρατηρεί ο Σνάιντερ. “Κάναμε γυρίσματα κάθε μέρα στο σούρουπο επί πέντε εβδομάδες, για να βγει σωστά”.
- Στην αρχική σεκάνς, η ομάδα VFX πρόσθεσε μερικές απαλές σφαίρες στον ουρανό που παραπέμπουν στην Περιοχή 51.
- Αν και ο Σνάιντερ δεν κάνει εμφάνιση cameo στην ταινία, οι παρατηρητικοί φαν θα τον προσέξουν σε δύο σκηνές στην αρχή της ταινίας.
- Ο Σνάιντερ αγόραζε επί χρόνια ό,τι φακό Canon Dream του 1960 έβρισκε στο eBay για να δώσει στην ταινία μια απαλή, οργανική ματιά, που θα έρχεται σε αντίθεση με το σκληρό σκηνικό της Αποκάλυψης και των ζόμπι της ταινίας.
- Πριν αρχίσει η παραγωγή, συνεργάστηκε με τη RED Studios για έναν χρόνο, σχεδιάζοντας ειδικής κατασκευής κάμερες που συνδύαζαν την ψηφιακή τεχνολογία με τους φακούς Canon Dream.
- Το Army of the Dead είναι η πρώτη ταινία του Σνάιντερ όπου έχει τον ρόλο του διευθυντή φωτογραφίας, ενώ είναι και η πρώτη φορά που χρησιμοποίησε ψηφιακές κάμερες σε ταινία κανονικής διάρκειας.
- Οι 10 πρωταγωνιστές της ταινίας συμμετείχαν σε ειδικό εργαστήρι μίας εβδομάδας, το “Zombie Boot Camp”, όπου έμαθαν για τις ονομασίες και τον χειρισμό των όπλων, τη στάση του σώματος, τη μετακίνηση με όπλα και την εργασία ως μια ομάδα με συνοχή.
- Σε αντίθεση με τον ρόλο του, ο Ματίας Σβαϊγκχόφερ ήξερε από όπλα, οπότε οι τεχνικοί σύμβουλοι της ταινίας έπρεπε να του μάθουν πώς να δείχνει πιο άπειρος.
- Επειδή τα καζίνο στο Λας Βέγκας είναι ανοιχτά 24 ώρες το εικοσιτετράωρο, ήταν αδύνατο να γίνουν τα γυρίσματα στην Αμαρτωλή Πόλη. Γι’ αυτό, χρησιμοποιήθηκε για τα εσωτερικά γυρίσματα του καζίνο Vegas Bly το ξενοδοχείο Showboat στο Ατλάντικ Σίτι. Ως ξενοδοχείο χωρίς τυχερά παιχνίδια πλέον, τα 5.500 τ.μ. του Showboat ήταν άδεια από το 2014. Η υπεύθυνη σχεδιασμού παραγωγής Τζούλι Μπέργκχοφ και η ομάδα της έπρεπε να βρουν πάνω από 500 κουλοχέρηδες για να γεμίσουν τον χώρο.
- Η παραγωγή αγόρασε επίσης 2.500 πλαστικούς σκελετούς από το Amazon και από μαγαζιά με είδη για το Χάλοουιν, τους οποίους μετά έντυσαν και στοίβαξαν στα ABQ Studios της Αλμπουκέρκης του Νέου Μεξικού.
- Το συνεργείο δεν είχε πρόσβαση στις ψηλότερες ταράτσες του Βέγκας, προκειμένου να τραβήξει μακρινά πλάνα του Λας Βέγκας Στριπ, οπότε ο επικεφαλής VFX, ο Μάρκους Ταορμίνα και η ομάδα του που αποτελείται από 12 έως 14 φωτογράφους VFX και τεχνικούς LiDAR πέρασαν 12 μέρες χρησιμοποιώντας ψαλιδωτές εργοεξέδρες, drone και ένα ελικόπτερο με σαρωτή LiDAR για τις λήψεις πάνω από το έδαφος. Το αποτέλεσμα ήταν ένα ακριβές μοντέλο 3D ολόκληρου του Λας Βέγκας Στριπ, το οποίο χρησιμοποιήθηκε σε πολλές σκηνές.
- Για τη δημιουργία της τίγρη-ζόμπι Βάλενταϊν (που φαίνεται στο τρέιλερ), η ομάδα VFX χρειαζόταν μια αληθινή τίγρη επάνω στην οποία θα βάσιζε το εικονικό πλάσμα. Στο Big Cat Rescue στην Τάμπα της Φλόριντας, η ομάδα συνάντησε την Κάρολ Μπάσκιν πολλούς μήνες πριν από την πρεμιέρα του Tiger King . “Ήταν μια πολύ γλυκιά κυρία και μας εξήγησε τα πάντα”, θυμάται ο Ταορμίνα. “Μάλιστα, η Κάρολ είχε πει κάποτε ‘Ναι, ξέρω από κάμερες. Μόλις τελειώσαμε μια σειρά ντοκιμαντέρ εδώ'”.
- Ο κασκαντέρ Άλμπερτ Σπάιντερ Βαλαντάρες έπαιξε με την Βάλενταϊν στη σκηνή που κατασπάραζε τα πάντα. Ο Γκάρετ Ντίλαχαντ έκανε τις σκηνές του χωρίς κασκαντέρ, και μάλιστα ήταν δεμένος με σχοινιά που τον τράβαγαν για να είναι η σκηνή όσο πιο ρεαλιστική γίνεται.
